12 juni 2018
Na weer een bijzondere rit over ‘Bombo road’ met aansluitend het gehobbel over de zandwegen vol met kuilen en gaten arriveerde de groep in twee busjes op Bulamu. Een ieder hees zich daar waar nodig in de werkkledij. Allereerst werden we allemaal opgeroepen om de zware stenen klaar te zetten voor de metselaars. Er komen nog exra lagen op de bekisting. Het was toen al vrij warm. Het zweet brak bij menigeen uit.
Een aantal mannen is vervolgens bezig geweest met het vlechten van betonijzer. De rest van de mannen zijn met de palen van de waslijnen aan de gang gegaan. Dit voor het gemak van de huismoeders. Dit was zwaar werk in de grond vol met stenen. De metselaars zouden aan het eind van de middag beton in de gaten storten.
De vrouwen hebben stukken stof wat waterbestendig is afgeknipt van een rol, die morgen aan de huismoeders gegeven worden. Deze stof kan over de matrassen worden gedaan. Veel matrassen liggen ’s morgens buiten te drogen.
Verder zijn er voorbereidingen gemaakt voor de spelletjes, die we morgen voor de kinderen gaan organiseren. Ook zijn aan de 7 huismoeders en 2 huisvaders alsmede 4 koks , geestelijke verzorger, 2 bouwers en natuurlijk Joseph een presentje overhandigd.
Vanmorgen vroeg, 7 uur, op pad met de 2 gidsen. Te voet door het park om dieren te spotten. Een gids had een groot geweer om zijn schouder. We voelden ons wel vertrouwd. We moesten eerst een stukje met de bus het park in rijden. Daarna konden we de gids volgen de bush in. Heel nieuwsgierig natuurlijk, wat zouden we te zien krijgen onderweg…
We zagen al vrij snel impala’s, zebra’s, wrattenzwijnen en antilopen. De gids gaf uitleg over verschillende dingen. De verrassing kwam op het eind. Giraffes! We waren allemaal onder de indruk van deze enorme dieren. Prachtig! Er was ook een jonge giraf bij! Wat mooi!
Na de wandeling hadden we ontbijt. En daarna het boottochtje op het meer. We hebben veel nijlpaarden gezien die eigenlijk alleen maar met hun kop boven water kwamen. Ook 2 kleine krokodillen. Veel ‘King’s fisher’ vogeltjes, een kleine soort! En ook een aantal prachtige zeearenden. En ook 2 kleintjes!
Om 12.30 uur gingen we weer op terugreis naar Kampala. Halverwege de reis hebben we weer gelucht bij de evenaar. Frits heeft gebeld naar het hotel in Kampala dat we in het hotel wilden warm eten om ongeveer 20.00 uur. We waren redelijk op tijd weer terug en konden ons nog even opknappen voor het eten. Maar…, het eten liet op een of andere manier nog een tijdje op zich wachten. Het werd half tien. Geertje had nog een beetje Hollandse kaas bij zich! Dat vulde even!
Weekend! We stoppen de bouw voor 2 dagen en gaan nu voor onszelf iets leuks doen. Er was al besloten om naar het natuurpark Lake Mburu te gaan, een klein wildpark niet al te ver.
Het was de bedoeling dat we om ongeveer 08.00 uur op pad zouden gaan, maar door een aantal strubbelingen, o.a. er moest nog gepind worden, wachten op iemand, en…, de bus die niet wilde starten, was het 11.00 uur voordat we weg konden. ‘Ietsje’ later dan gepland.
Omdat het toch 5 uur rijden was, hadden we een tussenstop bij de evenaar. Hier geluncht en wat gesneupt in de winkeltjes. En natuurlijk veel foto’s. We stonden tenslotte op de evenaar. Dat is niet niks! Om ongeveer 18.00 waren we in het park. Er was een boottocht gepland voor deze middag, maar omdat we verlaat waren, is dat doorgeschoven naar de volgende dag.
De huisjes en de tenten werden onder ons verdeeld!
Omdat we een tijdje op ons warm eten moesten wachten, maakten ze voor ons een prachtig kampvuur. Heel gezellig, natuurlijk met de nodige moppen en sterke verhalen.
11 juni 2018
Vrijdag was een enerverende dag op Bulamu. Toen we vroeg aankwamen stonden alle kinderen keurig in rijen opgesteld naast het kerkgebouw. Dit is gebruikelijk als afsluiting van de schoolweek zoals ook op maandagmorgen gebeurt bij het begin van de schoolweek. Er wordt dan gezongen onder leiding van de leerkrachten. Het is werkelijk verbazingwekkend hoe gedisciplineerd dit gebeurt.
Op de bouwplaats is door ons het ijzervlechten afgemaakt voor de betonbalken op de muren. Hier bovenop worden dan nog 3 rijen stenen gemetseld.
‘s Middags zijn alle dames onder de bezielende leiding van Tejo (Groningen) begonnen met het klaarmaken van het diner op Bulamu voor o.a. alle huismoeders en de metselploeg. In totaal waren we met 50 mensen. De ingrediënten waren van tevoren ingekocht bij de plaatselijke supermarkt en op de markt. Een bezoek aan een plaatselijke markt is op zich al een belevenis.
Het diner viel letterlijk en figuurlijk in de smaak bij iedereen, zowaar een huzarenstukje als je bedenkt dat het niet is klaargemaakt in een goed geoutilleerde keuken. Complimenten aan de kookploeg.
En een groepsfoto van de huismoeders, bouwers, onze groep en aanwezige kinderen maakt het feest compleet!
Vandaag konden we nog volop aan het werk op de bouwplaats. Met name voor het vlechtwerk voor de betonnen balken van de verdiepingsvloer was er nog genoeg te doen. We helpen ook weer de metselaars die op steigers de muren op de gewenste hoogte brengen. We geven de stenen aan brengen de specie. De muren zijn bijna af! Verder werken we ook aan het onderhoud van de huizen, verlengsnoeren gemaakt voor gereedschap, kapotte lampen worden vervangen. Ook het sanitair wordt nagekeken door de loodgieter.
De kinderen zien ook nog mogelijkheden om de lege cementzakken te gebruiken. Zij kaften hiermee hun schriften voor school. Als we naar het guesthouse lopen voor koffie of lunch zijn er altijd weer kinderen die ons vermaken en met ons meelopen.
In de middag gaat ook een groep naar de markt om inkopen te doen voor het avondeten van morgen. Wij gaan dan koken in de keuken van Bulamu, en hebben de Oegandese huismoeders en bouwers uitgenodigd.
Rijdend over de overvolle wegen en het chaotische verkeer kijken wij dagelijks onze ogen uit? Passeert ons het ene moment een motor met een tweepersoonsmatras op zijn bagagedrager, het volgende moment zien we een baby slapen in een kruiwagen op een stukje karton . Overleven in deze urban jungle is een onwaarschijnlijke circusact die dagelijks door de miljoenen Oegandezen moet worden uitgevoerd . Logisch dat niet iedereen hierin slaagt en in deze survival arena zijn kinderen helaas het slachtoffer.
Bulama village is de opvangplek voor die kinderen die het geluk hebben een vangnet te hebben gekregen om in de basisbehoeften te voorzien. Eten, een bed, scholing, basale liefde en warmte. Vandaag nog kwam een moeder met een driedagen oude baby om hulp vragen. Pijnlijke confrontaties met groot leed.
Om met zijn allen de schouders eronder te zetten en een concrete bijdrage te leveren, geeft daarom veel voldoening. Dagelijks zien we de muren omhoog schieten. Stenen sjouwen, Morta (cement) aanvoeren en betonvlechten waren vandaag onze activiteiten. Daarbij werden we geholpen door de huismoeders die een waar vertoon van womanpower vertoonden.
Verbazing dus over de overlevingskracht en creativiteit waarin dagelijks een antwoord wordt gevonden op Hoekanda in Oeganda.
7 juni 2018
Op de terugweg gisteren had de tweede ploeg autopech en moesten we langs de weg wachten op een taxi. We hebben ons prima vermaakt met de families langs de weg. Iedereen is hier vriendelijk en willen graag met je praten, foto’s nemen en een lolletje maken. Heel erg leuk!
Weer vroeg uit de veren voor de tweede bouwdag. De auto is gemaakt en we vertrekken nu tegelijk met een extra busje. Op de bouwplaats helpt iedereen helpt mee en je ziet de muren groeien. Wij zijn nu ook zelf aan het metselen.
En we hebben nog meer spullen te verdelen, de voetbalshirts van CVVO met een voetbal, de volleybalshirts van LVC met 3 volleyballen. De jongens en meisjes zijn zichtbaar blij met de shirts en natuurlijk worden er foto’s gemaakt. Later hopen we de teams nog in actie te zien op het sportveld, natuurlijk in het nieuwe tenue.
6 juni 2018
Het is maandag, onze eerste werkdag aan de nieuwe basisschool. We vertrekken in twee groepen, het busje is niet groot genoeg voor ons allen. In de eerste groep gaan bijna alle mannen, op 2 na. Een paar uur later volgt de tweede groep. De hoeken zijn al een stuk gemetseld door David, onze aannemer, en zijn mannen. Bouwploeg gaat fanatiek aan de slag, stapels stenen maken voor de metselaars. En specie verdelen onder de metselaars. Het gaat snel met deze grote groep, ook dankzij de handschoenen van Speerstra. In korte tijd zijn de muren al zichtbaar.
Ondertussen gaan de vrouwen aan de slag om de meegenomen kleren, schoenen en beddengoed klaar te leggen en te sorteren, voor meisjes en jongens, van groot naar klein. Als het klaar is, kunnen de spullen verdeeld worden onder de huisvrouwen van de familiehuizen. Op hun beurt zorgen zij ervoor dat het weer verdeeld wordt onder de kinderen. De huisvrouwen storten zich letterlijk op de spullen en in een mum van heeft ieder zijn deel, gretig als ze zijn de beste spullen voor hun kinderen te bemachtigen. Ook mogen ze koffers houden waarin ze de spullen kunnen bewaren.
Onze werklust wordt onderbroken door een onweersbui. Eerst onschuldig met een paar drupjes, maar al snel gaan de hemelsluizen en zoekt iedereen een schuilplek. Enkelen weten het guesthouse te bereiken, ons onderkomen op Bulamu. Anderen doen er wat langer over en kiezen voor een tussenstop.
Esther, één van de huisvrouwen zorgt voor de lunch. Pico bello, keuze uit gehaktsaus, salade met spaghetti of rijst. Er wordt goed voor ons gezorgd. En het regent nog steeds! We moeten onze bouwactiviteiten staken, en zo gaat de eerste bouwploeg terug naar het hotel. De andere groep volgt later. We hebben tot 1 uur gewerkt, maar door ons enthousiasme is het een volledig dagresultaat.
Na ons ontbijt gingen we in twee groepen naar Bulamu. De eerste groep arriveerde rond 10.00 uur. We gingen meteen naar de kerk waar we hartelijk welkom werden geheten. We kregen allemaal een plaats toegewezen. We zaten nog maar net of we hadden al kinderen naast ons zitten. Ze wilden steeds aan onze armen voelen, speelden met de sieraden. Ondertussen werd er uit de bijbel gelezen en werden de kinderen toegesproken zowel in het Oegandees als in het Engels. Zodra de kinderen hun hoofd lieten hangen of met de ogen dicht zaten, werden ze gepord om rechtop te gaan zitten. Na het bijbel lezen kwam het koor met zang en dans. Dit was fantastisch!
Ook de meisjes en jongens gingen voor ons dansen. Geweldig om te zien. Tussendoor kwamen jongeren getuigen van hun geloof. Ondertussen was de tweede groep ook gearriveerd. Wij werden naar voren gehaald, Frits heeft ons voorgesteld aan de groep.
Het was erg warm in de kerk en daarom zijn wij naar buiten gegaan om lekker in de schaduw te zitten.
Een aantal sponsorkinderen kwamen vandaag ook op bezoek. Mooi om hen na 6 jaar weer te zien. En wat waren ze blij met de cadeau’s die we voor hen hadden meegenomen.
Alle kinderen kregen vandaag een feestelijke maaltijd aangeboden. Dit was gesponsord door Jetty van der Heide, Clara Willemsen en Margriet Hutte. De maaltijd bestond uit vlees, rijst en verse groente. Daarnaast kregen ze nog een flesje frisdrank. Ze hebben er erg van genoten.
Ondertussen hebben wij een heerlijke lunch gehad, klaargemaakt door onze gastvrouw Esther. Ook de sponsorkinderen mochten mee eten. Na de lunch hebben een aantal jongens ons een rondleiding gegeven bij de varkens en de fruitbomen.
Daarna is de eerste groep weer door Mark naar het hotel gebracht. De tweede groep heeft nog een poos onder de boom gezeten, samen met de sponsorkinderen, lekker in de schaduw, wachtend op Mark en zijn busje. Voor het diner heeft iedereen zich lekker opgefrist. Het diner is prima maar voordat de laatste zijn of haar eten krijgt is de avond bijna om. Het was weer een enerverende dag met heel veel indrukken en vooral hele mooie momenten.
5 juni 2018
Vandaag gingen we naar Kampala. In deze stad wonen 5 miljoen mensen en geld is weinig waard. Na een bezoek aan de bank voelden we ons (waren we) miljonair. Op naar de markt om een paar leuke souvenirs te scoren. Wat een ervaring.
De rit door de stad is een onvoorstelbare ervaring. Het krioelende verkeer: auto’s bumper aan bumper, de boda-boda’s, voetgangers, alles gaat door elkaar. De handel op straat, overal in de stad, gaat dag en nacht door. De 24uurseconomie is hier heel gewoon. Logisch dat je dan tussen je spullen ligt te slapen.
Na een lekker kopje koffie en een kleine lunch brachten we een bezoek aan het voormalige koninklijke paleis. De gids vertelde over de geschiedenis van het verschrikkelijke bewind van Idi Amin. Het paleis is nu een monument. De bijbehorende vijver is een oase in de stad. Toen we terug kwamen bij de bus, waren er in de tuin voor het paleis twee bruidsparen. Dit moesten we natuurlijk op de foto zetten. Iedereen zag er zo mooi uit. En we mochten ook met de bruidsparen en hun familie op de foto.
De rondrit door de stad ging nu naar de katholieke kerk. Deze staat bovenop één van de zeven heuvels, waarop Kampala is gebouwd. En hoe bijzonder, ook hier was een bruidspaar. Het was vast een vooraanstaande familie, want het was allemaal pracht en praal.
De busrit ging daarna naar de moskee. Deze ligt op de middelste van de zeven heuvelen van de stad. In dit deel van de stad wonen dan ook de meeste moslims. De vrouwen mochten wel naar binnen, maar ze moesten wel bedekkende kleding aan. De rokken en sluiers werden vakkundig gedrapeerd en toen mocht de groep naar binnen. De schoenen uit en niet praten. De gids was een jonge man en hij vertelde enthousiast over de gebruiken van de Islam. We hebben de bijbehorende toren beklommen. Meer dan 300 treden hoger, hadden we een geweldig uitzicht over de stad.
Na deze conditietest was het tijd voor een heerlijk diner in Faze2. Een enerverende dag. Zoveel indrukken. We hadden een geweldige chauffeur om ons door de chaos in de stad te loodsen en ons weer veilig in het hotel te brengen.